ຮູ້ບໍ່ວ່າ ລັດ ມີນະໂຍບາຍທີ່ດິນ ສຳລັບການປູກພືດ

​ເຜີຍ​ແຜ່​ໂດຍ: admin|ຢ້ຽມ​ຊົມ: 50 ຄັ້ງ | ເວ​ລາ | 2024-11-21 13:26:52

ໂດຍ: ສ.ບຸດປະຊາ
    “ນະໂຍບາຍທີ່ດິນ ສຳລັບການປູກພືດ” ແມ່ນນະໂຍບາຍທໍາອິດຂອງ 8 ນະໂຍບາຍ ທີ່ລະບຸໄວ້ໃນນະໂຍບາຍແຫ່ງຊາດ ວ່າດ້ວຍການສົ່ງເສີມການປູກພືດຂອງ ສປປ ລາວ ໃນການສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ແກ່ການປູກພືດ ສາມາດຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຄາດໝາຍສູ້ຊົນດ້ານການຜະລິດສະບຽງອາຫານໃຫ້ພຽງພໍ ຕອບສະໜອງໃຫ້ແກ່ການບໍລິໂພກພາຍໃນ ຫຼຸດຜ່ອນການນໍາເຂົ້າ ແລະ ການຜະລິດເປັນສິນຄ້າສົ່ງອອກ, ສ້າງລາຍຮັບ, ນໍາເອົາເງິນຕາເຂົ້າມາປະເທດໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງກັບພາກພື້ນ-ສາກົນ.
    ເພື່ອຈະສາມາດຕອບສະໜອງໄດ້ແນວນັ້ນ, ລັດ ມີນະໂຍບາຍທີ່ດິນ ສຳລັບການປູກພືດ ທີ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນການກະຕຸກຊຸກຍູ້ ໂດຍການແນໃສ່ແກ້ໄຂບາງບັນຫາທີ່ຍັງເປັນຂໍ້ຄົງຄ້າງຄື: ການແບ່ງເຂດທີ່ດິນ ສໍາລັບເປົ້າໝາຍການປູກພືດແຕ່ລະຊະນິດ ຍັງບໍ່ທັນລະອຽດຊັດເຈນ ເຮັດໃຫ້ການວາງແຜນຊຸກຍູ້ຜູ້ປະກອບການ ແລະ ຊາວກະສິກອນ ບໍ່ທັນຖືກນໍາໃຊ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນ; ປະຊາຊົນ ປູກພືດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດ ໂດຍບໍ່ຄໍານຶງເຖິງການຫັນປ່ຽນການນໍາໃຊ້ທີ່ດິນ ສໍາລັບປູກພືດຈະມີທ່າອ່ຽງຈາກການປູກພືດສະບຽງອາຫານ ແລະ ພືດເສດຖະກິດ ໄປສູ່ພືດອຸດສາຫະກໍາອື່ນ, ການນໍາໃຊ້ທີ່ດິນປູກພືດ ບໍ່ຖືກຕ້ອງຕາມເປົ້າໝາຍ ເປັນຕົ້ນທີ່ດິນເໝາະສົມສໍາລັບການປູກພືດເສດຖະກິດ ຫັນໄປນໍາໃຊ້ປະໂຫຍດອື່ນ; ບໍ່ທັນມີນິຕິກໍາສະເພາະໃນການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນປູກພືດ ສໍາລັບການຜະລິດພືດສະບຽງອາຫານ ແລະ ພືດຜະລິດເປັນສິນຄ້າ; ໂຄງການສະໜັບສະໜູນການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ພັດທະນາທີ່ດິນປູກພືດ ຍັງມີຈໍາກັດ.
    ດັ່ງນັ້ນ, ຈຸດປະສົງຂອງນະໂຍບາຍທີ່ດິນ ສຳລັບການປູກພືດຂອງ ສປປ ລາວ ຈຶ່ງແມ່ນເພື່ອກໍານົດ, ຈັດສັນ ແລະ ແບ່ງເຂດເນື້ອທີ່ດິນກະສິກໍາ ໃຫ້ແທດເໝາະກັບເງື່ອນໄຂ, ທີ່ຕັ້ງ, ຈຸດພິເສດ, ທ່າແຮງ ແລະ ຂໍ້ໄດ້ປຽບຂອງແຕ່ລະພື້ນທີ່ ໃນການດໍາເນີນການຜະລິດ ແລະ ທຸລະກິດດ້ານການປູກພືດ ໃຫ້ເປັນທັນສະໄໝຕາມທິດກະສິກໍາສະອາດ ແລະ ເພື່ອຄຸ້ມຄອງສະຫງວນພື້ນທີ່ປູກພືດ, ຄຸ້ມຄອງການນໍາໃຊ້, ການພັດທະນາ ແລະ ປົກປັກຮັກສາທີ່ດິນປູກພືດໃນເຂດທີ່ເໝາະສົມ ພ້ອມທັງຊຸກຍູ້ການນໍາໃຊ້ທີ່ດິນປູກພືດ ໃຫ້ມີປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນສູງສຸດ.
    ສະນັ້ນ, ລັດ ເປັນເຈົ້າການໃນການຄຸ້ມຄອງເນື້ອທີ່ດິນກະສິກໍາ ລວມທັງເນື້ອທີ່ດິນປູກພືດ ດ້ວຍການສໍາຫຼວດ, ການກໍານົດເຂດ, ວາງແຜນການນໍາໃຊ້ເນື້ອທີ່ດິນປູກພືດ ໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມເປົ້າໝາຍ; ລັດ ສົ່ງເສີມໃຫ້ຜູ້ປະກອບການ ແລະ ຊາວກະສິກອນ ນໍາໃຊ້ດິນປູກພືດ ຕາມທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້ໃນການຜະລິດພືດສະບຽງອາຫານ ແລະ ຜະລິດພືດເປັນສິນຄ້າ ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດສູງສຸດ, ມີຄວາມຍືນຍົງດ້ວຍການລົງທຶນ ແລະ ການນໍາໃຊ້ເຕັກນິກທີ່ເໝາະສົມ; ດໍາເນີນການຕິດຕາມ, ກວດກາ ການນໍາໃຊ້ທີ່ດິນປູກພຶດຢ່າງເປັນລະບົບ, ພັດທະນາການຂຶ້ນທະບຽນທີ່ ດິນກະສິກໍາ ເພື່ອຢັ້ງຢືນສິດນໍາໃຊ້ ດ້ວຍການສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບັນດານິຕິກໍາ ແລະ ອອກບົດແນະນໍາ ທາງດ້ານວິຊາການ ໃນການປັບປຸງບໍາລຸງດິນ ສໍາລັບການປູກພືດແຕ່ລະຊະນິດ.
    ນອກນີ້, ລັດ ກໍຍັງຄົ້ນຄວ້າ, ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງນິຕິກໍາ, ລະບຽບການຄຸ້ມຄອງນໍາໃຊ້ເນື້ອທີ່ດິນກະສິກໍາ ລວມທັງເນື້ອທີ່ດິນປູກພືດ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານສະບຽງອາຫານ ໂດຍເພີ່ມສະມັດຖະພາບຂອງການຜະລິດພືດໃຫ້ສູງຂຶ້ນ; ພື້ນທີ່ການຜະລິດທີ່ໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢືນຕາມມາດຖານກະສິກໍາທີ່ດີ ແລະ ກະສິກໍາອິນຊີ ຕິດຕໍ່ກັນ ໃນໄລຍະ 3 ປີ ຈະໄດ້ຮັບການຄົ້ນຄວ້ານະໂຍບາຍຫຼຸດຜ່ອນພາສີທີ່ດິນ; ພ້ອມນີ້, ລັດ ກໍສົ່ງເສີມໃຫ້ມີການປູກພືດຫຼາຍຮອບວຽນຕໍ່ປີ ໃນເຂດທີ່ມີເງື່ອນໄຂການສະໜອງນໍ້າ ເປັນຕົ້ນການຜະລິດເຂົ້າ (ນາປີ ແລະ ນາແຊງ) ຫຼື ພືດຊະນິດອື່ນທີ່ມີທ່າແຮງ ໂດຍຜ່ານການສະໜອງແນວພັນ, ຝຸ່ນ, ຢາປາບສັດຕູພືດ, ເຕັກນິກ ແລະ ຄ່ານໍາໃຊ້ນໍ້າຊົນລະປະທານ.
    ທັງໝົດນັ້ນ, ແມ່ນເນື້ອໃນຈິດໃຈສຳຄັນຂອງນະໂຍບາຍທີ່ດິນ ສຳລັບການປູກພືດ ຊຶ່ງເປັນນະໂຍບາຍຂໍ້ທໍາອິດ ຂອງການສົ່ງເສີມການປູກພືດຂອງ ສປປ ລາວ ຊຶ່ງລັດຖະບານ ກໍຄືກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ໄດ້ສ້າງຂຶ້ນເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍເນື້ອໃນຈິດໃຈຂອງມະຕິ XI ຂອງພັກ ໃຫ້ເປັນຮູບປະທໍາທັງເປັນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ 5 ປີ ຄັ້ງທີ IX ແລະ ປະກອບສ່ວນໃນການແກ້ໄຂບັນຫາເສດຖະກິດ-ການເງິນ ທີ່ເປັນວາລະແຫ່ງຊາດອີກດ້ວຍ.